Czyli: Jest jasne, że jest to gra dżentelmenów, w którą grają chuligani, druga to gra chuliganów grana przez dżentelmenów lub Jest oczywiste, że jest to dżentelmeńska gra chuliganów, druga to gra chuliganów grana przez dżentelmenów, a w oryginale It is clear that one is a gentleman’s game played by hooligans; the other a Dzięki za obejrzenie ;)KPINA : https://www.youtube.com/channel/UC8Hga8lFY4jNYlPRkZ2Scbw👥NOWIUTKA GRUPKA DISCORD :https://discord.gg/eT2XfGTRph🥙Mój główny k Książka Od chuliganów do aktywistów? Polscy kibice i zmiana społeczna autorstwa Kossakowski Radosław, dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie . Przeczytaj recenzję Od chuliganów do aktywistów? Polscy kibice i zmiana społeczna. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze! "Pitbull. Królowa chuliganów", jak ma się nazywać nowe dzieło Patryka Vegi, trafi do naszych kin 11 listopada 2021 roku. Te dwa filmy w samej Polsce obejrzały ponad 4 miliony widzów, a USTAWKI CHULIGANÓW: najświeższe informacje, zdjęcia, video o USTAWKI CHULIGANÓW; Mateusz Damięcki ma dzikość w oczach. W takiej roli go jeszcze nie widzieliśmy Zajmuję się tworzeniem gier w środowisku Unity. Platformy głównie WEBGL, VR i Windows. Robię swoje projekty i udostępniam je w sieci. Z tego powodu stronę internetową gdzie zamieszczam własne projekty w wersjach WEBGL. Gromadzę tam wszystkie mini gry powstałe od 2021 roku. https://gamemonfdev.pl/projekty/ Na stadionie gminnym w Rzgowie odbył się Turniej Piłki Nożnej o Puchar Wójta Gminy Rzgów z okazji 10-lecia istnienia klubu sportowego GKS Rzgów. W rozgrywkach wzięło udział 6 drużyn z terenu gminy Rzgów: GKS Rzgów, GKS Rzgów Oldboye, RKN, Grabienice Kartel, OSP Rzgów oraz LZS Sławsk. Szachtar Donieck (dawniej bardzo dobra ekipa chuliganów, obecnie mało o nich słychać, słabszy okres). Reszta grup chuligańskich na Ukrainie to wiele klubów, ale nie są w stanie wystawić więcej niż 50 chuliganów. Chuligani ukraińscy walczą nie tylko między sobą, ale także z sąsiadami z dawnego ZSRR. W dniu 16 sierpnia 2013r. wieczorem w Plantach dwóch młodych mężczyzn niszczyło kosze na śmieci. Policjanci zawiadomieni przez przechodniów, udali się w pościg za chuliganami. Po kilku minutach policja zatrzymała chuliganów: dwóch młodych mężczyzn, w których zgłaszający rozpoznał sprawców uszkodzenia mienia. Najlepsza ekipa budowlana oferuje swoje doświadczenie w miejscowości Lublin i w okolicznych miastach. Przedzwoń, a specjaliści udzielą odpowiedzi na wszystkie pytania - nie będziesz żałować. 5.0 (2 opinie) 1IdOSXH. Rozbity niedawno przez Centralne Biuro Śledcze Policji gang kiboli Ruchu Chorzów zajmował się rozbojami, porwaniami dla okupu, handlem narkotykami. Poza prowadzeniem działalności pół-mafijnej jego członkowie zachowywali się niemal jak zwykli kibice: razem wyjeżdżali na mecze, dopingowali ulubionych piłkarzy, a członkom własnej grupy opłacali karnety na siłownie. Stworzyli nawet fundusz socjalny, z którego wspierali rodziny aresztowanych kolegów. Mateusz Grodecki, badacz ruchu kibicowskiego, wyjaśnia, skąd się wzięły ruchy chuligańskie w Polsce, jak się zmieniały, i dlaczego wciąż tak mało o nich wiemy. Polscy chuligani są najlepiej zorganizowani w Europie? Źródło: Newsweek_redakcja_zrodlo Wikipedia:Foto Szalikowcy to potoczne określenie różnych grup kibiców sportowych, bardzo związanych z ulubionym klubem, jego barwami i tradycją. Nazwa wywodzi się od szalików w kolorach drużyn noszonych i eksponowanych na stadionach podczas meczów piłkarskich. Szalikowcy to również subkultura aprobowana głownie przez ludzi młodych, zainteresowanych bójkami ze służbami porządkowymi lub kibicami innej drużyny. Ale skąd się wzięli szalikowcy? Początki tej subkultury przypadają na lata 50-te XX wieku w Wielkiej Brytanii. Jest to okres ogromnego bumu technologicznego. Stadiony stają się jeszcze bardziej okazalsze i coraz więcej ludzi posiada dostęp do odbiorników telewizyjnych. W stacjach TV zaczyna się transmitowanie na żywo imprez sportowych, w szczególności meczów piłkarskich. Wpłynęło to na jeszcze większą popularność futbolu. Jako, że piłka nożna jest sportem ogólnodostępnym, a stadiony mieściły coraz więcej ludzi, na meczach pojawiali się przedstawiciele różnych grup społecznych. W tym okresie wykrystalizowały się pierwsze grupy kibicowskie podążające za swym ukochanym klubem po całej Anglii. W czasie meczów wyjazdowych dochodziło do rozbojów i bójek między fanatykami przeciwnych drużyn. W Polsce pierwsze grupy szalikowców pojawiły się w latach 70-tych. Na rozpowszechnienie takiej formy kibicowania miała wpływ prasa i telewizja. Transmisje meczów piłkarskich z lig zachodnich (w szczególności ligi angielskiej) otworzyły oczy młodym fanom futbolu na całkiem inny świat oraz nowe formy kibicowania. W telewizji można było zaobserwować w odróżnieniu od ówczesnej polskiej rzeczywistości ludzi ubranych w kolorowe szaliki, barwy ulubionej drużyny, wymachujących flagami i wykrzykujących różnego rodzaju hasła. Prawdopodobnie pierwszy ruch szalikowców zorganizowali kibice ŁKS-u Łódź. Kilku studentów ubranych w szaliki i uzbrojonych we flagi zbierało się co mecz na tym samym miejscu stadionowym, aby dopingować swój klub. Grupa ta zaczęła szybko się rozrastać. Ludzie zaczęli zawierać przyjaźnie, które uległy wzmocnieniu, gdyż coraz częściej organizowane były wspólne podróże na mecze wyjazdowe. Do miana pierwszych szalikowców pretendują również ekipy Polonii Bytom, Legii Warszawa oraz Lechii Gdańsk. Spór o to kto był pierwszy trwa do dziś. Faktem jest, że na początku lat 70-tych to właśnie „Ełkaesiacy” stanowili najliczniejszą i najbarwniejszą grupę kibiców. Zaraz po nich były ekipy Lecha Poznań, Legii Warszawa, Lechii Gdańsk, Wisły Kraków oraz Polonii Bytom. Wkrótce pojawili się kibice Arki Gdynia, Śląska Wrocław, Pogoni Szczecin oraz GKS-u Tychy. Podczas jeżdżenia na wyjazdy wyłonili się nieformalni przywódcy oraz pojawiły się pierwsze „zgody” i „kosy”. Co oznacza odpowiednio wsparcie i przyjaźń innego klubu oraz nienawiść i wojnę z przeciwną drużyną. Na początku lat 80-tych wzrosła ilość grup szalikowców oraz ich liczebność. Podczas Finału Pucharu Polski w Częstochowie w kilkugodzinnych starciach między kibicami Legii Warszawa i Lecha Poznań brało udział po kilkuset fanów każdej z drużyn. Oprócz pięści do bitwy użyto siekier, noży oraz drzewców od flag. Według nieoficjalnych danych kilkanaście osób zostało ciężko rannych i jedna poniosła śmierć. Pierwsze polskie ekscesy stadionowe były transmitowane w 1981 roku podczas meczu Widzewa Łódź z Legią Warszawa. Wtedy to warszawscy kibice zaatakowani przez Łodzian zostali zmuszeni do wtargnięcia na murawę boiska. Cała akcja nie mogła ujść niczyjej uwadze, więc mecz przerwano, a do „uspokojenia” kibiców wysłano ówczesne oddziały ZOMO. Ze względu na niedostateczne zabezpieczanie tras przejazdów kibiców, niejednokrotnie dochodziło do licznych awantur i bójek pomiędzy antagonizującymi ze sobą klubami. W latach osiemdziesiątych utworzyła się również Liga Chuliganów. W 1981 roku prym wiodłą ekipa warszawskiej Legii. Dwa lata później na fotelu lidera zasiedli szalikowcy Lechii Gdańsk. Rok 1986 należy do kibiców Wisły Kraków. Połowa lat 90-tych to hegemonia dwóch klubów Legii Warszawa oraz Widzewa Łódź, które zmieniały się tylko na pozycji lidera. W chwili obecnej w czołówce tej specyficznej klasyfikacji znajdują się kibice drużyn: Legii Warszawa, Lecha Poznań, Arki Gdynia i Lechii Gdańsk. Lata 90- te to okres, w Polsce kiedy to narastało zjawisko wyskoków chuligańskich występujących podczas imprez sportowych. Zupełnie odwrotna sytuacja miała miejsce w krajach Europy Zachodniej. Według danych Komendy Głównej Policji najwięcej chuligańskich ekscesów podczas wydarzeń sportowych miała miejsce w 1997 roku, a ich liczbę szacuje się na 1075 takich zajść. Natomiast liczba zbiorowych zakłóceń porządku podczas imprez sportowych stale rosła w latach 91-99. w kulminacyjnym momencie liczbę tychże zakłóceń oszacowano na 212. Po roku 2000 liczba chuligańskich wybryków zaczęła drastycznie spadła i maleje dalej. W 1998 roku odnotowano najwięcej osób z obrażeniami zdobytymi podczas kibicowania. 196 kibiców i 256 policjantów odniosło tamtego roku obrażenia. W latach 90-tych polscy kibice uznali za stosowną okazję do bójki również mecze reprezentacji kraju. Od roku 1992 organizowane są zbiorowe wyjazdy kibiców na mecze reprezentacji Polski rozgrywane poza granicami kraju oraz niektóre spotkania pucharowe. Do starć pomiędzy szalikowcami Cracovii i połączonymi siłami kibiców Wisły, gdańskiej Lechii i wrocławskiego Śląska doszło w 1992 roku podczas meczu Holandia – Polska w Rotterdamie. Chuligańskie ekscesy i bójki miedzy kibicami poprzedzały mecz Polska – Anglia rozegrany w 1993 roku w Chorzowie. Atakowana była równie- niewielka grupa kibiców angielskich. Po roku 2000 liczba zajść chuligańskich na stadionach spadła, wzrosło bezpieczeństwo oraz zmniejszyła się liczba szalikowców. Zdarzają się jednak sytuacje, których policja musi interweniować na boisku. Świadczy o tym chociażby ostatni finał Pucharu Polski rozegrany w Bydgoszczy. Mino tego zajścia możemy bez problemu iść na mecz z całą rodziną i czuć się bezpiecznie, co w latach 90-tych byłoby nie do pomyślenia. Aktualnie liczba grup fanów sportu wynosi kilkadziesiąt ekip. Zdecydowanie większość z nich to kibice piłki nożnej, jednakże szalikowców można spotkać również na meczach koszykówki czy hokeja. Bild 183-1990-0414-009, Wolfried Pätzold, lic. CC-BY-SA Niemieccy chuligani biją się ze stróżami prawa (fot. Bundesarchiv, Bild 183-1990-0414-009, Wolfried Pätzold, lic. CC-BY-SA chuliganerii była prostą wypadkową przemian, które zapoczątkowały komunistyczne władze. Aparatczycy nie potrafili sobie poradzić z tą falą. Ale otwarcie wykorzystali chuliganów do walki to pojęcie, które w prasie angielskiej pojawiło się po raz pierwszy w 1898. Słowo Hooligan wywodzono od sformułowania Hooley gang – gang Hooleya – lub też od awanturniczej irlandzkiej rodziny Hooligan z Southwark, której nazwisko występuje w angielskiej piosence pochodzącej z XVIII wieku. Słowo oznaczało nieprzystosowanego społecznie przedstawiciela młodego pokolenia, często wszczynającego bez racjonalnego powodu awantury i brutalne Polsce zjawisko chuligaństwa wystąpiło na początku lat 50., wkrótce też stało się obowiązującym sposobem bycia licznej grupy młodzieży – zwłaszcza robotniczej. Źródła chuligaństwaPocząwszy od 1951 roku, władze podjęły intensywną walkę z „chuliganerią”. Wydawano różnego rodzaju przepisy i rozporządzenia, często tak kuriozalne, jak pismo generalnego prokuratora RP z 15 lutego 1952 roku w sprawie ścigania chuligańskiego zachowania się traktorzystów lub rozkaz ministra obrony narodowej z 16 października 1952 roku dotyczący zwalczania wypadków chuligaństwa wśród żołnierzy oraz funkcjonariuszy Milicji administracyjne były jednak zazwyczaj nieskuteczne, pojawienie się bowiem tej patologii łączyło się ściśle z procesami społecznymi towarzyszącymi masowej migracji ludności ze wsi do miast w okresie realizacji „planu sześcioletniego”. Choć czasy się zmieniły, władze nadal mają problem z chuliganami (fot. domena publiczna)Młodzi uczestnicy tej migracji, wykorzenieni ze swych lokalnych środowisk, odcięci niejednokrotnie od tradycyjnej instytucji wychowawczej, jaką dla społeczności wiejskiej był Kościół katolicki, poddani powierzchownej indoktrynacji materialistycznej, często doświadczali swoistego dysonansu poznawczego, polegającego na konflikcie pomiędzy systemem wartości wyniesionym z domu a proponowanym przez działaczy komunistycznych w miejscu nowej pracy. Często więc odrzucali obydwa te systemy, łatwo ulegając przy tym demoralizacji, a sprzyjała temu dodatkowo anonimowość otaczająca robotnika na „wielkich budowach socjalizmu”.Chuligaństwo w nauce, filmie, propagandzieZjawisko chuligaństwa spotkało się w połowie lat 50. ze znacznym zainteresowaniem ze strony socjologów, dziennikarzy oraz twórców filmowych, czego wyrazem stały się liczne opracowania naukowe, artykuły prasowe oraz filmy dokumentalne, zrealizowany w 1955 roku przez Edwarda Skórzewskiego i Jerzego Hoffmana film Uwaga, chuligani!, który zapoczątkował cykl dokumentów zwanych czarną „chuligan” zostało wykorzystane politycznie w kampanii propagandowej przeprowadzonej przez władze w marcu 1968 roku, kiedy to tak zwani hunwejbini marcowi pisali o protestujących studentach jako o „sforach chuliganów”, „grupach brudnych, długowłosych chuliganów” i „elementach chuligańskich”.Polecana literatura:Markiewicz, A. Romanowski, Skrzydlate słowa. Seria druga, Warszawa 1998, s. 683;Chuligaństwo. Studia, pod red. J. Sawickiego, Warszawa 1956;T. Cyprian, Chuligaństwo wśród młodzieży, Poznań 1956;Cz. Czapów, S. Manturzewski, Niebezpieczne ulice, Warszawa 1960;J. Karpiński, Mowa do ludu, Londyn 1984, s. 7– tekst ukazał się pierwotnie jako jedno z haseł Abecadła PRL-u. Pozycja autorstwa Zdzisława Zblewskiego została opublikowana nakładem wydawnictwa Znak w 2008 lead, ilustracje wraz z podpisami, wytłuszczenia, podział akapitów oraz śródtytuły pochodzą od redakcji. Tekst poddano podstawowej obróbce obraz życia w komunistycznej Polsce